Zbiory biblioteczne liczyły na koniec grudnia 2012 roku wynosiły 7.134.635 woluminów. Biblioteka posiada dużą kolekcję starodruków, inkunabułów oraz rękopisów.
Historia Biblioteki Jagiellońskiej powiązana jest nieodłącznie z historią samego Uniwersytetu Jagiellońskiego, stąd też za datę jej utworzenia uznaje się rok 1364. Do dzisiaj zachowały się używane w XIV wieku kodeksy.
Przez długi okres zbiory biblioteczne, pochodzące z darów profesorów i wychowanków uniwersytetu, gromadzone były przy poszczególnych wydziałach, kolegiach, bursach studenckich. Największy ich zbiór, głównie z zakresu teologii i sztuk wyzwolonych, znajdował się w Collegium Maius. Aż do 1940 roku budynek Collegium Maius był główną siedzibą Biblioteki Jagiellońskiej.
.jpg)
W XVI wieku jej zbiory stale się powiększały, dopiero wiek XVII i XVIII przyniósł pewien kryzys. Z pomocą przyszła Bibliotece i całemu uniwersytetowi Komisja Edukacji Narodowej w osobie Hugona Kołłątaja. Na jego wniosek połączono rozproszone zbiory i utworzono jedną bibliotekę ogólnouniwersytecką o charakterze publicznym.
Okres rozbiorów nie wpłynął korzystnie na rozwój biblioteki. Udało się mimo to uporządkować zbiory oraz rozbudować pomieszczenia. W latach międzywojennych przeprowadzono reformy w działalności Biblioteki. W latach 1931-1939 postawiono nowy gmach przy Al. Mickiewicza.
Najcenniejsze manuskrypty biblioteki:
– najstarsza utrwalona polska pieśń religijna i najstarszy zachowany polski tekst poetycki.
Mikołaj Kopernik
